“ Babamın beni devlet memuru yapma niyeti benim bu meslekten hoşlanmamama karşı olduğu sürece çatışma o kadar dayanılmaz değildi. O zamana kadar, kendi özel görüşlerimi bir ölçüye kadar kendime saklayabiliyordum ve her zaman anında onun söylediklerinin tersini iddia etmiyordum. Devlet memuru olmama konusundaki kesin kararım bana yetiyordu. Ve bu sarsılmaz bir karardı. Ben babamınkinden farklı bir plan yapınca sorun patlak verdi. Bana ilk kez ne olmak istediğim sorulduğunda, babamın gözde planını bir kez reddettikten sonra, aldığım kararı birden söyleyiverdim. Babamın bir an için dili tutuldu.
--Ressam mı? Sanatçı mı?
Aklımın başında olduğundan kuşkuya düştü ya da belki yanlış duyduğunu ya da yanlış anladığını zannetti. Ama durumu anlayınca ve özellikle de benim niyetimin ciddiliğini hissedince, bütün kararlılığıyla buna karşı koydu. Bu onun için kolay bir karardı çünkü gerçekten bir yeteneğim olabileceğini düşünemezdi.
--Sanatçı mı ? Hayır, ben yaşadığım sürece asla! “
Adolf Hitler
